جوجه ریزی تا 14 روزگی

مرحله brooding در پرورش طیور به دوره ای اطلاق می شود که با جوجه ریزی آغاز و تا 14 روزگی ادامه می یابد. این دوره یکی از مهمترین زمانها درطول دوران زندگی جوجه هاست. زنده ماندن پرنده هایی که تازه از تخم خارج شده اند به مقدار زیادی به چگونگی و سرعت انتقال آنها از هچر به محیط فارم وابسته است. در هیچ برهه زمانی دیگر، عملکرد یک مدیر فارم، اهمیت و حساسیت این دوره 14 روزه را ندارد. بروز هر گونه اشتباهی در این دوره بحرانی،‌میتواند خسارات جبران ناپذیری برعملکرد کلی گله در طول دوره پرورش و تولید وارد نماید.

درک صحیح از تغییرات فیزیولوژیکی که در مدت دو هفته اول زندگی در پرنده ها رخ می دهد، اهمیت این مرحله از دوره رشد آنها را مشخص تر می‌نماید. این تغییرات شامل تکامل سیستمهای زیر می باشد.

سیستم ایمنی

·        ایمنی غیرفعال، در نتیجه انتقال آنتی بادی های مادری از طریق جذب کیسه زرده در جوجه دهی جوان در حال شکل گیری است(حدوداَ 3 – 2 هفته).

·        ایمنی فعال نیز زمانیکه جوجه داخل تخم است و با واکسیناسیون های روز اول، واکسیناسیون ها در فارم و همچنین قرار گرفتن جوجه در معرض عوامل بیماری زای محیط پرورش، شکل گرفته و کامل می شود.

سیستم گوارش

·        رشد سریع اندامهای داخلی که در هضم و جذب نقش دارند؛ از قبیل(کبد، ‌روده ها،‌ لوزالمعده، طحال و بورس)

·        ضریب تبدیل غذایی(نسبت دان خورده شده به گوشت تولید شده)و میزان رشد، در این دو هفته در بهترین وضعیت ممکن هستند.

سیستم اسکلتی

·        رشد سریع و ضخیم شدن استخوانهای طویل که برای قدرت گرفتن پاها و متابولیزم مواد معدنی که بعدها صورت میگیرد، لازم است.

قابلیت تنظیم حرارت بدن

·        جوجه ها تا 5 روزگی قادر به تنظیم دمای بدن خود نبوده و این قابلیت در جوجه ها تا سن دو هفتگی کامل نمی شود. بنابراین زنده ماندن جوجه ها در این دو هفته مستلزم دقت پرورش دهنده در ایجاد شرایط دمایی مناسب در سالن پرورش می باشد.

رشد و تکامل پرها

عدم پرورش صحیح در دو هفته اول می تواند منجر به زنده مانی ضعیف، عدم یکنواختی گله و عمکرد کلی ضعیف درجوجه های گوشتی و همچنین  پولتها و مرغهای مادر در دوره تولید و در نهایت افزیش هزینه تولید به ازای هر جوجه گردد. وزنگیری مناسب در سن 7 روزگی، معیار خوبی برای سنجش صحت عملکرد مدیریتی در این دوره بحرانی می باشد. از این وزن می توان به عنوان معیاری برای تمیز گله های با مدیریت صحیح از گله های با مدیریت ضعیف استفاده کرد. وزن هدف در 7 روزگی حدوداَ 4 برابر وزن جوجه در یکروزگی می باشد. چنانچه جوجه در 7 روزگی به این وزن نرسد، لازم است که بر شیوه مدیریتی خود در طی این دوره 7 روزه تجدید نظر نمایید.

تأثیر استرسهای اولیه، زودتر از 14 روزگی در جوجه ها ظاهر نمی شود و می تواند تا حد زیادی بر عملکرد گله در دوره تولید اثر منفی بگذارد. علت اصلی عدم وزنگیری صحیح، مصرف ناکافی دان می باشد. لازم است دانی که در هفته اول در اختیار طیور قرار می گیرد با کیفیت بالا و اندازه مناسب (کوچک)باشد تا به میزان کافی توسط جوجه ها مصرف شود. مقادیر ناکافی دان و/یا فضای ناکافی دانخوری بر میزان مصرف دان، وزنگیری و یکنواختی گله اثر منفی خواهد داشت. مطالعات نشان داده که(دسترسی هر چه سریعتر به دان)بر وزن جوجه ها در4هفتگی،‌ یکنواختی و در نهایت تولید گله موثر میباشد.

6 اصل که لازم است در 14 روز اولیه پرورش جوجه ها به منظور بهبود عملکرد و کاهش هزینه ها رعایت شود عبارتند از :

·        آماده سازی های قبل از جوجه ریزی

·        مدیریت دان

·        مدیریت نور

·        مدیریت آب

·        مدیریت دما

·        کیفیت هوای سالن و تهویه مناسب

آماده سازی سالن قبل از جوجه ریزی

مدیریت صحیح سالن قبل از ورود جوجه ها، از نکات کلیدی در یک برنامه پرورشی موفق می باشد. تجهیزات لازم برای سالن پرورش بایستی تمیز، عاری از میکروبهای بیماریزا و از نظر بیوسکوریتی، ایمن باشد. جزئیات چگونگی تمیز کردن و ضد عفونی سالن در کتابچه مدیریت مرغ مادر به تفصیل آمده است. اصول بیوسکوریتی بایستی در تمام طول سال حتی در زمانیکه جوجه ای در سالن نیست(‌فاصله بین دو جوجه ریزی)‌،‌ به طور کامل رعایت شود. تمام کف سالن بایستی با بستری با کیفیت، و قطرcm10 – 5/7 به منظور جلوگیری از اتلاف گرما، پوشانده شود. بستر بایستی تا حد ممکن در تمام طول سالن به طور یکنواخت پراکنده شود تا دمای کف در همه جا یکسان باشد؛ ‌چرا که دمای غیریکنواخت کف سالن باعث می شود که جوجه ها دور هم و یا زیر تجهیزات سالن جمع شوند. از طرف دیگر، عدم یکنواختی بستر منجر به ایجاد اختلال در تحرک جوجه ها و نیز محدود شدن دسترسی آنها به خطوط آبخوری و دانخوری در جاهایی که ضخامت بستر کمتر است، میگردد.

قبل از جوجه ریزی خطوط آبخوری بایستی به طور کامل تمیز، ضد عفونی و با آب با فشار بالا شستشو شود. در هر دوره جوجه ریزی  فشار آب در خطوط آبخوری باید دوباره تنظیم شده و برای مصرف جوجه های جوان مناسب گردد.

به منظور تصمیم گیری در رابطه با حجم جوجه ریزی،  لازم است که شریط آب وهوایی و محیطی و نوع تجهیزات به کار رفته در سالن را مد نظر داشت. برای خروسها بایستی فضای بیشتری در نظر گرفت تا از رسیدن آنها به وزن هدف اطمینان حاصل نمود.

بهترین زمان برای رساندن دمای سالن به دمایی که پرنده در آن احساس راحتی می کند، قبل از جوجه ریزی است؛ دمایی در حد دمای لبه مادر مصنوعی تا لازم نباشد جوجه ها از بین دان، آب یا گرما مجبور به انتخاب باشند، چگونگی نصب تجهیزات سالن نیز در رسیدن به این منظور تأثیر بسزایی دارد.

مدیریریت دان

به منظور دستیابی به بهترین عملکرد همواره توصیه می شود که در زمان جوجه ریزی از دانخوریهای کمکی نیز استفاده کنید که بایستی به تعداد 1 عدد به ازای هر 100 جوجه در بین دانخوری ها و آبخوریهای اصلی و با حفظ فاصله مناسب از مادر مصنوعی تعبیه شوند. این دانخوریها باید تا رسیدن جوجه ها به سن 10–7 روزگی در سالن باقی بمانند.

هیچگاه دانخوری ها و آبخوریهای کمکی را زیر مادر مصنوعی قرار ندهید چون گرمای زیاد ممکن است جوجه ها را از رفتن به سمت دان و آب باز دارد. دقت کنید که دانخوریهای کمکی هیچگاه کاملاً خالی از دان نباشند و همچنین دان داخل آنها همیشه تازه بوده و حالت خمیری و مانده پیدا نکند.

اضافه کردن مقادیر کم دان به دانخوریهادر دفعات متعدد در طول روز در مقایسه با اینکه آنهارا به دفعات کمتر ولی با مقادیر بسیار زیاد دان پر نمایید، تحریک بهتری بر مصرف بیشتر دان توسط جوجه ها خواهد داشت. بعد از گذشت 3–2 روز از جوجه ریزی،‌ دانخوریهای اضافی را می بایست به تدریج به سیستم دانخوری اتوماتیک سالن نزدیک نمود تا بعداز 7روزگی، در یک دوره زمانی سه روزه، این دانخوریهای اضافی را از سالن خارج نمایید. به تجربه ثابت شده که راه رفتن آرام در بین جوجه ها برای تشویق آنها به مصرف دان و آب، 3–2 بار در روز، تا چند روز پس از جوجه ریزی، نتایج مثبتی به همراه خواهد داشت. معمولأ گله هایی که جوجه های آن دسترسی مناسبی به آب و دان ندارند، تلفات اولیه بیشتری خواهند داشت.

چینه دان جوجه ها راروز بعداز جوجه ریزی بررسی کنید(Chick check)تااطمینان حاصل کنید که دان و آب کافی دریافت کرده اند. در این زمان، ‌چینه دان حداقل 95 درصد جوجه ها بایستی در ملامسه نرم و قابل انعطاف باشد. چینه دان سفت نشاندهنده این واقعیت است که آب کافی در اختیار جوجه ها قرار نگرفته است و بنابر این لازم است که به سرعت میزان دسترسی پرنده ها به آب در سالن بررسی گردد. در صورتیکه چینه دان متورم و متسع ولی شل باشد نشان دهنده این مسئله است که پرنده ها به اندازه کافی دان دریافت نکرده اند و در این شریط لازم است که هرچه سریعتر وضعیت در دسترس بودن دان را در سالنتان ارزیابی نمایید.

در طی این دوره،‌ دان آغازین را به یکی از دو صورت آردی یا ذرات ریز در اختیار جوجه ها قرار می دهند. در مزارع پرورش مرغ مادر گوشتی جوجه مرغها و جوجه خروسها، حداقل تا پایان هفته اول باید دان را به صورت نامحدود دریافت کنند. از یک هفتگی به بعد باید میزان دانی که در اختیار طیور قرار می دهید،‌ محاسبه شده باشد تا جوجه هادر 4هفتگی، ‌از وزن هدف سنگین تر نشوند.

بدست آوردن یک جثه یکنواخت و وزنگیری مناسب در 4هفتگی در سطح گله اصلی ترین معیاری است که نشان می دهد گله شما در 14 روز اول زندگی،‌ به درستی پرورش داده شده است. لازم است که جوجه  خروسها،‌ تا انتهای هفته چهارم،‌ به استاندارد وزن هفتگی برسند. چنانچه خروسها به وزن استاندارد 28روزگی نرسیده باشند،‌ دوره تغذیه نامحدود(آزاد)طولانی تری توصیه می شود. پرورش جداگانه مرغ و خروس حداقل تا 6هفتگی الزامی است، گرچه برای کسب بهترین نتیجه،‌ در تمام طول دوره پرورش بهتر است که مرغها را از خروسها جدا نگهداشت(تا 147–140 روزگی).

همواره لازم است که دان کافی، با توجه به سن گله، در اختیار جوجه ها قرار بگیرد. در شرایط ایده آل برای هر مرغ 5/11 و برای هر خروس 15 سانتیمتر فضای دانخوری ‌از 4 هفتگی تازمان انتقال از سالن پرورش به سالن تولید(21-8 هفتگی)لازم است.

زمان دادن دان بایستی، در یک زمان ثابت از روز و به طور یکنواخت در اختیار تمام پرنده ها قرار گیرد بدین منظور سرعت حرکت زنجیره دانخوری باید به حدی باشد که دان در کمتر از 3 دقیقه در کل سالن توزیع شود. زمان فعالیت دانخوری را طوری تنظیم کنید که دان را به تمام سالن و تا دورترین نقطه ممکن برساند تا بیشترین فضای دانخوری برای جوجه ها فراهم گردد. ترافها یا بشقابهای دانخوری بایستی تا 14روزگی،‌ روی کف بستر قرار گیرند، تا همه جوجه ها به راحتی به دان دسترسی داشته و لازم نباشد برای خوردن دان از دانخوری بالا بروند. از 14روزگی به بعد همگام با رشد جوجه ها، دانخوریها را به تدریج بالا ببرید. بطوریکه همواره لبه تراف دانخوری هم سطح با پشت پرنده باشد. افزایش دان به صورت هفتگی بایستی با توجه به وزن هدف انجام پذیرد.

مدیریت نور

تا 72–48 ساعت پس از جوجه ریزی، لازم است که نوردهی مداوم در سالن برقرار باشد. به منظور دستیابی سریعتر و راحت تر جوجه ها به دان و آب،‌ بهتر است  تا 7روزگی شدت نور را در حد 60–20 لوکس (6–2 فوت کندل)حفظ نمایید. اکیداً توصیه میشود تمامی سالنهای پرورشی که از قوانین خاموشی پیروی میکنند، کاملاً ضد نور باشند.

خروسها را می توان در 28–14 روزگی، در 12 ساعت روشنایی نگه داشت تامطمئن شوید که در 4هفتگی به وزن ایده آل و استاندارد برسند.

مدیریت آب

به منظور مصرف دان کافی و رشد مناسب گله، فراهم آوری شریط برای دسترسی آسان به آب سالم و تمیز ضروری می باشد. نصب آبخوریهای کمکی در زمان جوجه ریزی کیداً توصیه میشود و بایستی به ازی هر 100 جوجه از یکروزگی تا 7روزگی   1آبخوری کمکی تعبیه شود. بهتر است به جای آبخوریهای باز (Open trays)، ازآبخوری های زیر استفاده شود:

·        آبخوریهای یک گالنی مخصوص جوجه(one gallon chick fonts) که شامل یک سطل پلاستیکی است که از آب پر شده و روی یک بشقاب برمی گردد و آب موجود در سطل از طریق سوراخ سر آن به داخل بشقاب راه پیدا میکند.

·        آبخوریهی جدید به نام Easy Fills که از یک مخزن مخروطی و یک بشقاب تشکیل شده و به راحتی توسط یک شیلنگ از آب پر میشود. این نوع از آبخوریها برای استفاده در سالنهای پرورش با ابعاد بزرگ مناسب است و به کارگر اجازه می دهد که با یک شیلنگ به راحتی در بین آبخوریها حرکت کرده و آنها را به آسانی پر کند.

·        آبخوریهی کوچک(Mini Drinkers) که مستقیماَ روی بستر قرار می گیرند تا آب را در روزهای اول به راحتی در اختیار جوجه ها قرار دهند و به صورت اتوماتیک توسط لوله آبی که خطوط آبخوری را پر می کند، پر میشود.

فنجانهای متصل به هم(Clip-on Cups) که به سیستم آبخوری سر پستانی متصل شده و به راحتی از این طریق از آب پر میشوند، نیز در روزهای اول پرورش جوجه ها به منظور دسترسی آسانتر آنها به آب به کار می روند.

آب کمکی باید در محلی از سالن که جوجه ها احساس راحتی میکنند، در بین دانخوریها و نزدیک به مادر مصنوعی یا منبع گرمایی سالن تا 5–3روزگی قرار گرفته و به تدریج از این سن به بعد حذف شوند. آب باید ولرم(º7/26) باشد. قراردادن کاغذهایی درزیر خطوط آبخوری باعث جذب جوجه ها به سمت آبخوریهای نیپل شده و باعث می شود که بلافاصله پس از جوجه ریزی به سمت این آبخوریها آمده و آب بنوشند. فشار مناسب آب در سیستم آبخوری نیپل تنظیم شده و به گونه ی است که یک قطره کوچک آب در نوک نیپل باقی بگذارد که خود باعث تحریک حس کنجکاوی جوجه هی جوان بری نوک زدن به آن می شود. آبخوریهی نیپل باید به تعداد یک نیپل به ازی هر  12–10 پرنده نصب شوند و جوجه ها نباید بیش از 3 متر بری دسترسی به آب حرکت کنند. آبخوریها بید از نظر ارتفاع و فشار لازم براساس توصیه های شرکت سازنده نصب گردند. معمولاً ارتفاع نیپلها در 72–48 ساعت اولیه جوجه ریزی همسطح با چشم جوجه ها باشد و پس از آن در 4روزگی، ارتفاع نیپلها را در حدی زیاد کنید جوجه ها با زاویه°45 آب بنوشند. از این سن به بعد تا 10روزگی، خطوط آبخوری را به اندازه ی بالا می برید که در 10 روزگی سر جوجه ها در زمان آب خوردن کاملاً صاف و به سمت بالا باشد. دقت کنید که حین آب خوردن کف پای جوجه بایستی کاملاً روی زمین باشد.

بررسی وضعیت بستر، معیار بسیار مناسبی بری ارزیابی صحت تنظیمات سیستم آبخوری می باشد. چنانچه بستر زیر خطوط آبخوری مرطوب باشد، نشاندهنده این است که یا آبخوری ها خیلی پایین نصب شده اند و یا فشار آب داخل لوله ها خیلی بالاست. و از طرفی اگر بستر در زیر آبخوریها به شدت خشک باشد ،‌ ممکن است فشار آب در داخل لوله ها خیلی کم بوده و یا ارتفاع آبخوریها خیلی بالا باشد بطوریکه جوجه ها نتوانند براحتی به آن دسترسی داشته باشند. لوله های ظریف سیستم آبخوری نیپل را بایستی همواره تمیز نگه داشت، فشار آب داخل آنرا بایستی در حد بسیار جزئی در طول دوره افزیش داد.

محاسبه میزان مصرف آب با استفاده از کنتور آب، شیوه بسیار مناسبی برای محاسبه میزان مصرف دان توسط گله میباشد. چرا که ارتباط تنگاتنگی بین مصرف دان و آب وجود دارد. اندازه کنتورها بایستی هماهنگ با ذخیره آب ورودی به سالن باشد تا از جریان مناسب آب اطمینان حاصل نمایید میزان مصرف آب را در زمان ثابتی در هر روز باید اندازه بگیرید تا راحت تر بتوانید راجع به نکات مربوط به عملکرد کلی گله و همچنین سلامت پرنده ها تصمیم گیری نمایید. هر تغییر محسوس در میزان مصرف آب را باید مد نظر داشته باشید چرا که ممکن است نشان دهنده نشت آب، تغییر در وضعیت سلامت گله یا مشکل دان باشد. کاهش مصرف آب در سطح گله معمولاً اولین نشانه وجود مشکل در سطح گله است.

در دمای21/1 درجه سانتیگراد در شریط عادی، میزان مصرف آب در یک روز بایستی حدوداً 2–1/6 برابر میزان مصرف دان توسط گله باشد. میزان مصرف با توجه به دمای محیط، کیفیت دان و وضعیت سلامت پرنده ها متغییر خواهد بود در صورت مشاهده نوسانات نامنظم در میزان مصرف آب، قبل از محدود کردن دسترسی به آب، لازم است که علت را ریشه یابی نمایید.

مدیریت دما

قبل از جوجه ریزی، مادر مصنوعی و سایر منابع گرمایی سالن را با فواصل منظم بررسی کنید تا از عملکرد صحیح آنها اطمینان حاصل نمایید. گرم کردن سالن قبل از ورود جوجه ها باید با توجه به شریط جوی محل احداث سالن پرورش، بین 24 تا 48 ساعت قبل از جوجه ریزی آغاز شود. این کار باعث می شود که از مناسب بودن دمای کف و بستر برای جوجه ریزی اطمینان حاصل کنید. بعلاوه، گرم کردن سالن قبل از جوجه ریزی باعث گرم شدن آب و هوای موجود در سالن و کمک به حذف آمونیاک (حاصل از بستر) و گرد و غبار ناشی از بستر، از هوای سالن میگردد.

خلاصه

4هفته ابتدایی زندگی جوجه ها ، زمان بحرانی از زندگی آنهاست که نقش بسزایی درعملکرد نهایی گله خواهد داشت. در زمان جوجه ریزی، زندگی جوجه های جوان کاملاً به تدابیر مدیریتی  که در گله به کار می گیرید وابسته است. هدف دوره ابتدیی پرورش(‌4 هفته اول)، ایجاد شرایط محیطی مناسب برای جوجه هاست. توجه دقیق پرورش دهنده به تمام جزئیاتی مثل:تهویه سالن،کیفیت هوا،مدیریت دما، مدیریت آب،مدیریت نور و ... که در رابطه با مدیریت پرورش توصیه شده، در نیل به این مقصود الزامی است.

بازگشت به لیست مقالات علمی طیور

  مدیریت جوجه گوشتی:24 ساعت اول زندگی

سالانه بیش از 30 بیلیون جوجه گوشتی در سراسر جهان تولید می شوند. 15 بیلیون آنها در آمریکا تولید می شوند. به دلیل تمایل صنعت طیور به سمت تولید متراکمتر و افزایش اتوماسیون ، جوجه های تازه هچ شده در 24 ساعت اولیه پس از هچ در معرض تعداد زیادی عوامل استرس زا قرار می گیرند. این اثرات مضر در ساعات اولیه حیاتی پس از هچ می تواند سبب افزایش درصد مرگ و میر زود هنگام شود. همچنین این عوامل استرس زابر عملکرد نهایی موثر می باشند در نتیجه سبب کاهش وزن نهایی ، افزایش ضریب تبدیل و افزایش هزینه به ازای هر کیلوگرم گوشت تولید شده می شوند. بدون توجه به جزئیات ، موفقیت و سودآوری قابل تحقق نمی باشد.

بیوسکوریتی

عدم سلامتی برابر است با عدم منفعت. هر پرورش دهنده واقعی جوجه گوشتی ، جوجه هایی با بالاترین کیفیت ممکن را خریداری می کند و جوجه های ضعیف ، بیمار ، دارای تنش ، کم وزن یا دهیدراته را در سالن با تراکم بالا قرار نخواهد داد. جوجه هایی که به فارم می رسند باید در سلامتی بوده و پس از آن تضمین آلوده نشدن آنها تا حد امکان ضروری ست. این به مفهوم آن است که فارم باید کاملا شسته شده و ضدعفونی شود واین اعمال در حداقل زمان پیش از رسیدن گله جدید صورت می گیرد. جوجه های سالم پس از ورود به محیط آلوده می توانند به سرعت آلوده و بیمار شوند. تولیدکنندگان موفق تشخیص می دهند که تلفات به دلیل بروز بیماری در شرایطی با اجرای ضعیف اصول بهداشتی بیشتر از سالن هایی می باشد که پیش از ورود جوجه ها تمیز و ضدعفونی شده اند. پس از ورود جوجه، اعمال بیوسکوریتی باید شدیدا توسط تمام افراد رعایت شود. ممانعت از ورود بازدیدکنندگان غیر ضروری یا غیر مجاز ضروری ست. اگر فارمی نیاز به بازدید دارد ، قبل از ورود به فارم ، تعویض کامل لباس ها یا دوش گرفتن الزامی ست. سالن ها به ترتیب از سالن حاوی جوانترین جوجه ها تا سالن حاوی مسن ترین آنها بازدید می شوند. همچنین بازدید از سالن های آلوده در آخرین مرحله باید صورت گیرد. خرید جوجه های سالم و حفظ سلامتی آنها در طول چرخه تولید آسانتر و کم دغدغه تر می باشد. بخش مهمی از هر برنامه بیوسکوریتی این است که جوجه های هچ شده در هچری بطور مناسب واکسیناسیون شوند. هدف از واکسیناسیون ، کمک به جوجه ها در توسعه مقاومت آنها در مقابل بیماری های خاص می باشد نه افزودن استرسی به سایر استرس ها در طی روزهای اولیه زندگی ، واکسیناسون تنها با واکسن های مورد نیاز و توزیع آنها بر اساس آنچه توصیه شده است ، صورت می گیرد.

مهمترین بخش زندگی جوجه

24 ساعت اول زندگی جوجه های گوشتی مهمترین بخش زندگی آنها می باشد. سالن ها باید اماده بوده و یک روز قبل از رسیدن جوجه سرکشی شوند. در ادامه برخی پارامترهای اساسی که باید قبل و در طول ساعات اولیه زندگی جوجه گوشتی جهت داشتن آغاز و پایانی خوب مورد توجه قرار گیرد ، آمده است.

بهبودهای ژنتیکی

در دو دهه اخیر ، سن تولید جوجه گوشتی 2 کیلوگرمی از 60 روز به کمتر از 40 روز کاهش یافته است. یعنی هفته اول زندگی جوجه گوشتی امروزی 20 درصد کل زندگی جوجه را در بر می گیرد در حالیکه در 20 سال گذشته تنها 10 درصد آنرا تشکیل می داد. این رشد سریع ، مدیریت در طی هفته اول زندگی را می طلبد. کاهش در عملکرد به دلیل مدیریت نامناسب قابل جبران نیست زیرا فرصتی وجود ندارد.

کیفیت هوا

پس از بیوسکوریتی ، عامل مهم بعدی تامین هوای تازه ، گرم و با کیفیت و غنی از اکسیژن برای جوجه های تازه هچ شده می باشد. طبیعتا نای جوجه ها به هنگام حمل در سینی ها و در جعبه ها آزرده می شود. اغلب جوجه ها در طی هچ ، در معرض گاز فرمالدئید و هوای آلوده قرار می گیرند. اطمینان از بهینه بودن کیفیت هوا برای جوجه ها و عدم وجود سطوح غیرقابل قبول دی اکسیدکربن و آمونیاک مهم می باشد. مقادیر اضافی این محرک ها می تواند سبب افسردگی ، دهیدراته شدن ، لاغری و سرانجام مرگ شود. تهویه ضعیف می تواند باعث تجمع مونوکسیدکربن و رسیدن به سطوح سمی شود. سمیت سبب شرایط برگشت ناپذیری می شود که نمی تواند با تهویه اضافه تصحیح شود. تامین هوایی با کیفیت قابل قبول هنر است. هدف ، تامین هوای تازه برای جوجه ها بدون ایجاد سرما و کوران برای آنها و اتلاف انرژی گرمایی ست. سرپرست فارم جوجه گوشتی باید بداند چگونه سالن را جهت فراهم نمودن هوای تازه و گرم دایمی و صرف نظر از شرایط هوایی بیرون از سالن مدیریت نماید.

دمای برودینگ

چرخه تولید جوجه گوشتی کوتاه است. جوجه های گوشتی در نیمی از زندگی خود دارای سیستم تنظیم دمای توسعه نیافته می باشند که نمی تواند دمای داخلی بدن را به هنگام قرار گرفتن در معرض دماهای خارجی تنظیم کند. بنابراین ، برودینگ مناسب حیاتی ست و رشد بهینه در طول اولین روزهای زندگی با دوره رشد جوجه در ارتباط خواهد بود. اعمال مدیریتی باید بسته به شرایط آب و هوایی و شرایط جغرافیایی محل اصلاح شود. با این وجود ، باید دمای 33-31 درجه سانتیگراد برای تمام جوجه های بدون استثنا تامین شود. آزمایشات انجام شده نشان داد  در جوجه های پرورش یافته با دماهای کمتراز این مقادیر ، کاهش رشد ، راندمان خوراک بالاتر و افزایش مرگ و میر دیده شد (جدول 1). هزینه تولید هر پوند گوشت در دماهای برودینگ زیر حد اپتیمم ، 6/1 سنت افزایش یافت. در صد مرگ و میر برای جوجه های مذکور بیش از 8 درصد بود که 5 درصد آن به دلیل آسیت بود. قبل از رسیدن جوجه ها ، دما در ناحیه برودینگ توسط دماسنج دیجیتال بررسی شود. دما در سطح 2 سانتیمتری بستر اندازه گیری شود. بعد از ورود جوجه ها ، رفتار آنها و الگوی توزیع آنها در سالن ، چگونگی دما و تهویه را نشان می دهد. در واقع ، نیازی به تجهیزات پیشرفته وجود ندارد ، زیرا رفتار جوجه ها نشان دهنده هر گونه مشکلی خواهد بود مدیران فارم نیاز به درک و تشخیص رفتار جوجه ها در هنگام آسایش و استرس دارند.

آب

جوجه ها می توانند به میزان 100 ساعت یا بیشتر محروم از آب و خوراک باشند. در این مدت آنها از بقایای مواد مغذی کیسه زرده خود استقاده می کنند. با این وجود ، محدود کردن عمدی آب و خوراک توصیه نمی شود. بطور ایده آل ، جوجه ها باید در کمتر از 8 ساعت پس از هچ به آب و خوراک دسترسی داشته باشند. تاخیرهای طولانی تر می تواند منجر به دهیدراتاسیون جوجه شود. در صورت پیش بینی تاخیرهای طولانی hydrant مغذی تجاری وجود دارد که می تواند به هنگام آنتقال جوجه ها به فارم در باکس ها قرار بگیرد. کیفیت ، تمیزی و دمای آب باید پیش از ورود جوجه کنترل شود. آب آلوده می تواندسبب انتشار بیماری و ایجاد اسهال شود که منجر به دهیدراتاسیون و مرگ گله های جوان می شود. اگر انتقال پرندگان به مدت طولانی انجام شده باشد ، پیشنهاد می شود در 4-3 ساعت اول آب و سپس خوراک در دسترس جوجه ها قرار گیرد. به عبارت دیگر ، ضروریست که جوجه ها به محض ورود برای مصرف آب تشویق شوند. برخی از مدیران در چند ساعت اول زندگی شکر به آب اضافه می کنند (4 درصد محلول). شکر به تجدید انرژی جوجه ها کمک کرده و جوجه ها را به مصرف خوراک تشویق می کند. همچنین آب شیرین می تواند روده جمع شده جوجه را نرم نموده و سطح داخلی دستگاه گوارش را برای دریافت خوراک آماده سازد. پس از افزودن شکر ، افزودن مکمل ویتامینی به آب در 3 ساعت اول زندگی جهت تقویت جوجه توصیه می شود. به استثنای زمان واکسیناسیون ، آب آشامیدنی باید به میزان کافی کلر زده باشد. میزان کلر در سطح آبخوری ها باید ppm 1 در آبخوری های نیپل ، ppm 2 در آبخوری های پلاسن و ppm 3 در آبخوری های trough باشد.

محیط

محیط جوجه های تازه هچ شده باید تا حد امکان محصور باشد. این محیط باید با محیطی که برای نوزاد انسان فراهم می شود ، مقایسه شود و باید راحت ، تمیز و گرم باشد در 24 ساعت اولیه توجه کامل به جوجه ها شود.

تراکم تجهیزات

پیش از ورود جوجه ها ، مدیر فارم باید مطمئن شود که ناحیه برودینگ کاملا آماده بوده و برای تعداد جوجه های در راه کافی باشد. این توجه شامل فضای بستر کافی ، دانخوری ، آبخوری ، مواد بستر تازه و با کیفیت بالا در ناحیه برودینگ و غیره می باشد. بعلاوه ، تعداد کافی دانخوری و آبخوری و توزیع مناسب آنها حیاتی است.

کیفیت بستر

توجه به شرایط بستر باید دائمی باشد. بستر قدیمی ، کلوخه شده ، خیس یا گرد و خاکی باید با بستر تازه و با کیفیت بالا تعویض شود. هدف از تعویض بستر ، کاهش قرار گرفتن جوجه ها در معرض سطوح بالای آلودگی در چند ساعت اول است که سیستم ایمنی هنوز نابالغ می باشد ، نوع بستر ، دما ، بافت و رطوبت می توانند بر بقا و پیشرفت جوجه تاره هچ شده اثر گذارند. جوجه ها می توانند مقدار زیادی از دمای بدن خود را از طریق پوست پاهایشان در تماس با بستر از دست دهند. بنابراین ، بستری که پیش از ورود جوجه ها بطور مناسب گرم مشده باشد ، می تواند سبب کاهش سلامتی و در نتیجه بقای جوجه شود. در مکان های سرد ، همراه با گرم نمودن ناحیه برودینگ برای حداقل 24 ساعت قبل از رسیدن جوجه ها ، از گرم شدن بستر نیز مطمئن شوید ، برای بررسی دمایی بستر می توان از یک دماسنج استفاده نمودیا بطور ساده تر ، از طریق لمس پای جوجه و ارزیابی دمای آن ، دمای بستر را تعیین نمود.

خوراک و آب

مدیریت همچنین شامل توجه به قابلیت دسترسی خوراک و آب با کیفیت بالاست. آب باید همدما با محیط بوده واندازه ذرات خوراک برای جوجه اپتیمم باشد. 85 درصد بدن جوجه تازه هچ شده از آب تشکیل شده است. با اتلاف 10 درصد آب بدن جوجه از گله حذف شده و در صورت 20 درصد دهیدراتاسیون جوجه می میرد. دسترسی سریع جوجه به مقدار کافی آب مهم می باشد. این مطلب باعث افزایش مصرف خوراک و بهبود وزن بدن خواهد شد. اگر آب و خوراک به میزان کافی مصرف شود و دمای برودینگ مناسب بوده و هوای با کیفیت بالا فراهم شود ، وزن جوجه در هفت روزگی 4 برابر خواهد شد. برای نظارت بر مصرف کافی خوراک ، انتخاب تصادفی جوجه ها و لمس چینه دان های آنها توصیه می شود. چینه دان ها باید کاملا پر باشند. اگر چینه دان نیمه خالی باشد ، باید مشکلی در مدیریت وجود داشته باشد و نکات گفته شده در بالا باید به دقت مورد بررسی قرار هیچگاه برای اصلاح اشتباهات دیر نیست اما پیش از اصلاح اشتباه ، مشکل باید مشخص شود.

نتیجه

قبل از ورود جوجه ها ، سالن باید به دقت بررسی شود. پس از یک شروع ضعیف ، زمان کمی برای جبران رشد جوجه گوشتی که مدت زندگی آن تنها 1000 ساعت است ، وجود دارد . بنابراین ، هر ساعت 1/0 درصد زندگی جوجه را دربر می گیرد. در یک دوره 24 ساعته ، 4/2 درصد عملکرد می تواند از دست رود. بسیاری از تولید کنندگان می دانند که اتلاف عملکرد روز اول یا هفته اول در عملکرد نهایی منعکس خواهد شد.

جدول 1-اثر دماهای برودینگ مختلف بر روی عملکرد جوجه های گوشتی نر و ماده در 24 روزگی