علل قطع تخم گذاری در طیور

تولید تخم یک پدیده جالب توجه است . پولت تخم گذار در 20-18 هفتگی تخمگذاری را شروع می کند و در حدود 35 هفتگی به اوج تخمگذاری می رسد که در این هنگام میزان تخم گذاری بیش از 90 درصد می باشد (9 تخم در 10 روز به ازای هر مرغ یا 9 تخم در یک روز به ازای 10 مرغ ) . پیک تخم گذاری در حدود 10هفته طول می کشد و پس از آن تولید تخم به تدریج کاهش می یابد . یک مرغ پر تولید در هر سال حدود 10 برابر وزن بدنش تخم می گذارد . متوسط تعداد تخم در مرغ نژاد لگهورن سفید تجاری حدود 265 عدد در هر سال است ولی نژادهای دیگر در مقایسه با آن تخم کمتری می گذارند و در اکثر مواقع مرغ های بومی پرورشی از لحاظ تخم ٬ پتانسیل پایین تری دارند . 

در یک مرغ ٬ تخمگذاری به دلایل متعددی قطع می گردد . محرک های خارجی و داخلی سطوح هورمونی بدن مرغ را تحت تاثیر قرار می دهند که باعث تغییر شرایط حاکم بر اندامهای تخمگذاری (تخمدان و اویدوکت ) می شود که این تغییرات باعث کاهش یا توقف تولید تخم مرغ می گردند . کاهش طول روز ٬بیماری ٬ کرچی ٬تغذیه ی نامناسب و استرس از جمله عمده ترین عواملی هستند که بر تولید تخم اثر می گذارند . اما در شرایط ایده آل هم تولید تخم هر مرغ به تدریج کاهش یافته و نهایتاً متوقف می گردد .

کاهش طول روز :

از اوایل تیر ماه هر سال روزها شروع به کوتاه شدن می کنند و مجدداً از اوایل دی ماه هر سال بلند تر می شوند . طول روز از حدود 16 ساعت در اوایل تابستان به حدود  8 ساعت در اوایل زمستان می رسد . این تغییر در طول روز باعث ((تولک رفتن)) و قطع تخمگذاری می گردد که ممکن است چندین ماه طول بکشد . برای جلوگیری از کاهش تولید در اثر تغییر در طو ل روز ٬ به نور دهی مصنوعی نیاز است . برای حفظ تولید ٬ طول روز باید افزایش یابد و یا این که بیش از 12 ساعت به ازای هر روز ثابت بماند (مثلاً 14 تا 16 ساعت در روز) . نور مورد نیاز باید طوری باشد که بتوان روزنامه خواند ولی نوع منبع نور دهی مهم نیست . باید توجه داشت که اگر یک برنامه ی نور دهی شروع گردد ٬باید ادامه یابد و قطع نور حتی به مدت یک روز هم می تواند اثر منفی بر تولید داشته باشد و بهتر است که از یک تایمر ارزان قیمت برای کنترل برنامه ی نوری استفاده گردد . 

تولک :

تولک رفتن یک مرحله فزیو لوژیکی طبیعی است که به مرغ اجازه می دهد تا پرهای کهنه و قدیمی خود را جایگزین کندو اویدوکت را که اندام تولید تخم است ٬ بازسازی کرده و مجدداً جوان کند . هنگامی که تولک روی میدهد ٬ مرغ اکثر انرژی خود را صرف رشد پرها کرده وتنها مقدار اندکی از آن را برای تولید تخم مصرف می کند . تولک طبیعی یک پدیده فصلی است که با تغییر طول روز ارتباط دارد .  پرریزی در پرندگان اهلی در هر زمانی می تواند روی دهد (به خصوص اگر مرغ در معرض برخی استرس ها قرار گیرد . ) پریزی سریع در تمام گله معمولاً نتیجه ی حوادث استرس زای جدی مثل فقدان آب و غذاو یا مشکلات ناشی از برنامه های نوردهی است . گاهی با یک برنامه ی نوری خاص ٬ تولک اتفاق می افتد . 

در هنگامی که تولک در دوران روزهای بلند اتفاق می افتد ٬ پرریزی غالباً ناتمام می ماند . در این حالت ممکن است که مرغ هرگز به تولید ایده آل خود برنگردد . برای رفع این مشکل بهتر است که اجازه دهیم تا مرغ در طول دومین زمستان به تولک برود که با خاموش کردن نور به مدت 6 هفته در زمستان این عمل اتفاق می افتر مرغ کاملا ً پرریزی می کند و سپس با قرار دادن در شرایطی با طول روز بلند ٬ مجدداً تولید را از سر می گیرد . 

تذکر: در تولک رفتن ٬پرها به صورت ناحیه ای یا تکه تکه نمی ریزد و اگر چنین حالتی مشاهده شود با احتمال زیاد نتیجه ی نوک زدن طیور می باشد . 

کرچی :

کرچی یک استعداد طبیعی است که مرغ روی تخم ها نشسته و جوجه ها تفریخ می کنند . اکثر مرغها بلاخره کرچ می شوند . برخی نژادها بیشتر از دیگر نژادها کرچ می شند و در برخی نژادها این عمل به ندرت اتفاق می افتد ( کوشین وسیلکی رکورددار کرچی هستند ولی لگهورن به ندرت کرچ می شوند ) . وقتی یک مرغ کرچ می شودتغیرات هورمونی موجب قطع تخمگذاری میگردد.

یکی ازعوامل اصلی موثر بر کرچی معمولاًجمع شدن تخم در لانه است ٬ ولی برخی مرغ ها بدون وجود تخم در لانه  هم کرچ می گردند . برای کاهش کرچی ٬ باید تخم ها هر روز از لانه جمع شده و  محل آنها صاف شود . اگر یک مرغ مایل باشد که زمانی طولانی در لانه بماند باید به مدت چند روز از لانه رانده شود در این صورت پس از یک دوره ی زمانی ٬ رفتار کرچی پایان یافته و مرغ به حالت تولید تخم بر می گردد. 

سلامتی گله :

مشکلات بیماری هر از گاهی در تمام گله بروز می کند . در برخی مواقع٬ کاهش تولید تخم از اولین نشانه های بروز مشکل است. سایر علایم شامل کسلی ٬عدم فعالیت لنگش ٬ سرفه بیحالی و در نهایت مرگ می باشد . برخی مرگ و میر ها ٬ طبیعی است ولی اگر چندین پرنده علائم مشابهی را نشان دهند ٬ باید جهت اطمینان نوع بیماری از متخصصین طیور و یا آزمایشگاه های تشخیصی کمک گرفت . 

سن: 

تمام مرغها سر انجام تولید تخم را قطع می کنند . معمولاً مرغها تا 3-2 سالگی به تولید ادامه می دهند تا این  که شروع به کاهش تولید نموده و نهایتاً تولید تخم را قطع می کنند . تولک رفتن مکرر و طولانی می شود و برخی مشکلات فیزیکی در تخمدان و اویدوکت روی می دهد . گذشته از این مسائل وقتی یک مرغ پر تولید به مدت سه سال تخم گذاری می کند ٬ ممکن است که بیش از 30 برابر وزن بدنش تخم بگذارد . در برخی شرایط اویدکت توانایی خود را در عبور تخم از دست می دهد و یک یا چند تخم در اویدوکت به تله می افتد که این حالت (از تخم افتادن ) نامیده می شود . در موارد دیگری مرغ تولید زرده ای می کند که توسط اویدوکت جمع آوری نمی شود و در محوطه ی بطنی بدن باقی می ماند .  بروز این حالت برای درصد پایینی از زرده ها طبیعی است و مرغ می تواند به سادگی آن را مجدداً جذب بدن  کند ولی هنگامی که این عارضه هر روز اتفاق بیافتد مرغ به تخمگذار بطنی معروف می گردد . 

گاهاً مرغ های مسن تر تخم های بزرگ تر و یا تخم های دو زرده می گذارند . در این مورد اویدوکت که فقط در هنگام تخم گشاد می شود ممکن است به حالت طبیعی خود و به داخل بدن مرغ برنگردد و اویدوکت گشاد شده در بیرون از بدن نمایان باشد که موضوع جالبی برای مرغ های گله جهت نوک زدن خواهد بود . چنین مرغی باید فوراً از گله حذف شود . در هر یک از موارد فوق تخمگذاری قطع شده و سلامت مرغ به خطر می افتد . بنابر این بهتر است این مرغها از گله حذف شوند . 

تغذیه ی نامناسب : 

نوع و مقدار جیره غذایی جهت حفظ حداکثر تولید تخم اهمیت زیادی دارد . جیره ی غذایی جوجه ها باید بر حسب احتیاجاتشان بالانس گردد . هر گونه مکمل سازی با ضایعات غذایی یا پسمانده های باغات و.... ممکن است موجب به هم خوردن تعادل جیره ی غذایی گردد . برای کسب حداکثر تولید تخم ٬مرغهای تخم گذار باید تخمگذاری را به صورت مصرف اختیاری تغذیه کنند و علاوه بر آن باید به اندازه  کافی پوسته ی صدف در ظروف جداگانه ای در اختیار آنها قرار داده شود . 

تذکر:هرگز نباید از جیره های آغازین و یا رشدی برای مرغ های تخم گذار استفاده شود چون مواد مغذی این جیره ها متفاوت است و باعث کاهش تولید می گردد . استفاده از جیره های آغازین باعث به هم خوردن ترکیبات داخل تخم مرغ خواهد شد . 

استرس :

تولید تخم در مرغها در حقیقت فعالیت تولید مثلی آنهاست . وقتی که یک مرغ در معرض استرس قرار می گیرد با قطع تخمگذاری به این حالت پاسخ می دهد . حمل و نقل ٬دستکاری٬ حرارت بیش از حد ٬ ایجاد وحشت و قطع خوراک و آب استرس هایی هستند که در نهایت تولید تخم را تحت تاثیر قرار می دهند . حفاظت از عوامل خارجی شکارچیان ٬ تمیز و خوب نگهداری کردن سالن های پرورشی ٬ تهویه ی کافی در سالن ها ی بسته٬ دسترسی دائم به خوراک و آب و... موجب کاهش استرس شده و به حفظ تولید بالای تخم مرغ کمک میکند . نگهداری طیور در وضعیت مناسب بهداشتی و مدیریت خوب در گله موجب افزایش تولید تخم شده و تخم هایی با کیفیت بالا و بازار پسندی مناسب را برای افراد خانواده و مشتری به ارمغان خواهد آورد .

بازگشت به لیست مقالات علمی طیور

  نقش منافذ موجود در پوسته تخم مرغ

پوسته تخم مرغ شامل بیش از 17000 منفذ به منظور انتشار گازهای تنفسی مورد نیاز جنین می باشد. ابعاد این منافذ به گونه ای است که هر کدام ستونی از آب را در یک فاصله طولانی در ضخامت پوسته فراهم می سازند. در صورتیکه بر اساس خاصیت مویینگی در منافذ پوسته آب طغیان نماید، جنین داخل تخم مرغ در اثر خفه شدن از بین خواهد رفت. اما پوسته ویژگی دفع کنندگی آب را حتی زمانی که تخم مرغ در آب غوطه ور است دارا می باشد که این حالت مانع از طغیان آب در منافذ می گردد. به علاوه به علت وجود کوتیکول که سطح پوسته و منافذ را پوشانده، تخم مرغ در برابر ورود آب مقاومت می کند و مقاومت پوسته در برابر آب یک سد دفاعی در مقابل حرکت باکتری ها محسوب می شود.
کوتیکول با بستن منافذ کانال ها اندازه آنها را تغییر می دهد. لایه کوتیکول از وزیکول هایی تشکیل شده که امکان انتقال گازها و بخارآب از طریق آنها فراهم می شود. در تخم مرغ هایی که کوتیکول ناقص بوده و یا اصلاً کوتیکول ندارند، خاصیت دفع کنندگی آب را دارند اما فاقد ویژگی مقاومت در برابر آب می باشند. از نظر تئوری انرژی جنبشی مورد نیاز جهت جریان آب بایستی به نیروی مقاومت پوسته در برابر آب غلبه نماید. چون این مقاومت پوسته عمدتاً از وجود کوتیکول آن ناشی می شود، هر عاملی که باعث آسیب کوتیکول شود باعث از بین رفتن این مقاومت خواهد شد.
در یک تخم مرغ با کوتیکول سالم، بیش از 20-10 منفذ فاقد کوتیکول یا فاقد پوشش کامل آن می باشند، لذا محلی برای نفوذ باکتری ها به داخل محتویات تخم مرغ می باشند. حرارت های بالاتر در عملیات مربوط به ضدعفونی تخم مرغ بر کوتیکول آسیب رسانده و حتی شواهد حاکی از تأثیر اسید اوریک موجود در ادرار پرنده بر آن می باشد. علاوه بر این گونه های باکتریایی Streptomyces, Alcaligenes bookeri، قادر به هضم کوتیکول بوده و اولین سد دفاعی تخم مرغ را می شکنند. تعداد منافذ پوسته فاکتور تعیین کننده در مکانیسم دفاعی آن در برابر نفوذ باکتری ها نمی باشد، بلکه تعداد منافذی که کوتیکول آنها را نمی پوشاند و در نتیجه مسیر عبور میکروب ها به راحتی فراهم می گردد،عامل تعیین کننده می باشد.
عموماً منافذ پوسته درشت و تعداد منافذ باز پوسته کم بوده و تعداد منافذ در قسمت پهن تخم مرغ بیشتر  است. با افزایش سن پرنده تعداد منافذ افزایش می یابد اما ابعاد آنها نسبتاً ثابت باقی می ماند. همچنین منافذ باز در قسمت پهن تخم مرغ بیشتر  است . با پذیرفتن نظریه انقباض محتویات تخم مرغ گرم در محیط با حرارت پایین و ایجاد خلاء و فشار منفی در داخل آن، می توان احتمال داد که جایی که دو غشاء پوسته از هم جدا شده و اتاقک هوایی را تشکیل می دهند، غشاء داخلی همانند یک دیافراگم عمل نموده و به همراه محتویات انقباض یافته حرکت می نماید.
این عمل موجب انتقال خلاء ایجاد شده بر روی مناطقی از پوسته که کیسه هوایی را در بر گرفته اند می گردد. هوا با فشار از طریق منافذ پوسته در این ناحیه به داخل تخم مرغ راه یافته و لایه کوتیکول تحت فشار قرار گرفته و ممکن است پاره شود. هر چه ابعاد منافذ بزرگتر باشد احتمال پارگی کوتیکول بیشتر است و هر چه خود لایه کوتیکول نازکتر باشد احتمال پارگی بالاست. بنابراین وقتی یک منفذ خالی ایجاد می شود جریان هوا از طریق آن به راحتی امکان پذیر بوده و فشار وارده به کوتیکولی که سایر منافذ را پوشانده کاهش می یابد. با این فرض می توان علت تعداد کم منافذ باز در تخم مرغ و تعداد بیشتر آن را در انتهای پهن توجیه نمود.

بازگشت به لیست مقالات علمی طیور

  زمان لازم برای تولید یک تخم مرغ

زمان لازم برای تولید یک تخم مرغ . زمان لازم برای عبور یک تخم مرغ از اویدو کت در مرغهای مختلف متفاوت است . اغلب مرغها با فاصله ۳۶ – ۲۳ ساعت تخمگذاری می کنند .
اگر زمان بیش از ۲۴ ساعت باشد ، هر تخم مرغ متوالی در روز بعد دیرتر گذاشته می شود و در نتیجه تشکیل زرده تخم مرغ بعدی نیز دیرتر شروع خواهد شد . تخم مرغهایی که در بعداز ظهر تولید می شوند چندین ساعت بیشتر در اویدو کت خواهند بود (نسبت به تخم مرغهایی که قبل از ظهر گذاشته می شوند ). تخم مرغهایی که خیلی دیرتر گذاشته می شوند باعث از بین رفتن ریتم تولید شده و زمان تخمک گذاری را به تعویق می اندازند .زمان تخمک گذاری . مرغهایی که فاز فعال تخمگذاری طولانی تری داشته باشند ، اولین تخم مرغ فاز فعال تخمگذاریشان را در ساعات اولیه روز خواهند گذاشت (یک یا دو ساعت پس از طلوع خورشید یا روشن کردن نور مصنوعی) و تخمک گذاری برای زرده بعدی بلافاصله پس از تولید اولین تخم مرغ در روز بعد و با تاخیری جزئی رخ می دهد .
مرغهایی که فاز فعال تخمگذاری کوتاهتری دارند ، اولین تخم مرغ خود را در ساعات انتهایی روز تولید می کنند ، تخمک گذاری برای زرده بعد کندتر و زمان تاخیر آن هم بیشتر خواهد بود .تولید تخم مرغ در ابتدای تخمگذاری. در طی اولین هفته تخمگذاری بعلت عدم بالانس مکانیزم هورمونی ، تخمک گذاری کاملا بی نظم است . در اغلب موارد فقط دو تا چهار تخم مرغ در یک هفته تولید می شود ، ولی در دومین و سومین هفته تخمک گذاری به حداکثر خود می رسد و در بقیه دوره تخمگذاری هر هفته افت ناچیزی در تخمگذاری رخ می دهد .
تاثیر نور بر تخمک گذاری . نور چه طبیعی و چه مصنوعی یک اثر تحریکی بر غده هیپوفیز دارد و آن را وادار به افزایش ترشح FSH می کند که در مقابل تخمدان هم فعال خواهد شد . مدت و شدت نور هر دو در تخمک گذاری مهم هستند .رفتن به لانه تخمگذاری نشانه تخمک گذاری است . اغلب اوقات ۲۴ ساعت پس از تخمک گذاری ، مرغها در جستجو لانه تخمگذاری بر می آیند ، اغلب دانشمندان تئوری ای بر این اساس دارند که برای تشخیص تخمک گذاری ، به لانه رفتن علامتی بهتر از تخمگذاری است .
حضور یک تخم مرغ کامل در کلواک باعث تحریک مرغ به جستجوی لانه نخواهد شد ، ولی شروع تخمک گذاری بعدی این تحریک را بوجود خواهد آورد . بعضی مرغها تخمک گذاری می کنند اما تخمک به اویدو کت نمی رود ، ولی به هر حال این طیور ۲۴ ساعت بعد در جستجو لانه تخمگذاری بر می آیند

بازگشت به لیست مقالات علمی طیور

  رویکردی جدید در پرورش مرغان مادر

با توجه به شرایط مختلف پرورش مرغان مادر در نظر گرفتن تنها یک یا دو فاکتور برای مدیریت آنها نمیتواند راهکار مناسبی باشد.

در هنگام آغاز دوره تولید اکثر مدیران مزارع پرورشی مرغ مادر روی وزن بدن و مقایسه آن با منحنی استاندارد تاکید دارند. این مورد به تنهایی  نمیتواند تاکتیک موثری برای مدیریت مرغان مادر باشد چراکه هر کدام دارای گذشته پرورشی متفاوتی هستند، و وزن بدن به تنهایی  نمیتواند معیار مناسبی برای عملکرد بعدی آنها باشد. مسلما اگر شکل کار به اینصورت بود میشد از یک برنامه واحد برای پرورش تمام گله های مادر پیروی کرد. هرچند تولید بالا هنگامی بدست خواهد آمد که وزن بدن در حد ایده آل باشد، اما این نباید به عنوان تنها عامل موثر در نظر گرفته شود . مطمئنا وزن بدن در برابر میزان تولید از اهمیت کمتری برخوردار است .

وزن بدن در برنامه پرورشی از 2 جهت حائز اهمیت است

1- پرندگان باید در یک محدوده وزنی مناسب باشند یعنی از همشکلی مناسبی برخوردار باشند

2- پرندگان به حداقل وزن مورد نیاز در هنگام تحریک نوری رسیده باشند

 

تمام تحقیقات نشان داده اند که بالا بودن و پایین بودن وزن بدن در هنگام تحریک نوری  با میزان تولید مرتبط است . بالاتر بودن وزن در این هنگام به سبکتر بودن بهتر است.

فاکتور اصلی  در عملکرد گله در این هنگام میزان دان دریافتی (انرژی) است . در حقیقت ما بر اساس وزن بدن میزان دان دریافتی را افزایش میدهیم و این نکته باید مورد توجه قرار گیرد که تامین کامل نیاز های غذایی در این زمان میتواند باعث ایجاد یک بستر مناسب برای تولید خوب شود. افزایش دان در زمان نامناسب یا بیش از اندازه نه تنها موجب افت پیک تولید میگردد بلکه به افزایش مرگ و میر و کاهش کل پیک تولید منجر میگردد.

دوره پیک تولید

تجزیه و تحلیل احتیاجات در این زمان آغاز میگردد. کل دوره تولید مهم است اما تا رسیدن گله به 75% تولید از اهمیت بیشتری برخوردار است . در حقیقت گله های کم تولید هم به یک چنین تولیدی میرسند . به ازاء افزایش هر یک درصد در تولید باید حدود  TE/HH 6/1 به دان افزوده گردد.

فاکتورهای بعد از پیک تولید مهم هستند اما کمتر نسبت به پیک تولید مخاطره آمیزند.

افزایش زیاد دان کلا محرک است بخصوص اگر گله برای تحریک نوری آماده نباشد ، اما همین افزایش دان برای یک گله آمده اثر منفی بدنبال نخواهد داشت.

تحریک نوری برای تمام گله های مادر اعمال میشود اما باید تا پیک تولید انرژی معینی را دریافت کنند. پاسخ به تحریک نوری وابسته به آمادگی بدنی مرغها ست و آمادگی بدنی آنها وابسته به تامین صحیح احتیاجات آنهاست. و این تامین احتیاجات بعد از تحریم نوری نمود بیشتری پیدا میکند.

امروزه تمام مرغان مادر بر اساس انرژی متابولیسمی تغذیه می شوند. انرژی دریافتی تا پیک تولید باید پیوسته افزوده گردد اما افزودن زیادی آن موجب افزایش مرگ و میر و پرولاپس و درصد تخم مرغهای دو زرده میگردد، و این زیادی انرژی موجب افزایش استرس میگردد. 

میزان ماهیچه

تکیه تنها بر میزان عضله و وزن بدن یک امر نادرست است .  حداقل وزن لازم برای تحریک نوری حدود 9/1 تا 1/2  کیلو گرم است . اگر گله دارای تعداد کمی پرنده زیر وزن است میتوان اهداف وزنی را کمی کمتر در نظر گرفت. داشتن وزن مناسب برای توسعه دستگاه تناسلی لازم است اما این به این معنا نیست که هرچه وزن بیشتر باشد بهتر است . تحقیقات نشاندهنده وجود یک ترکیب لاشه مناسب برای تولید هرچه بهتر است .

دوره افزایش وزن بدن از 15 هفتگی فزونی می یابد و تا تحریک نوری باید پرندگان هر هفته افزایش وزن مشخصی داشته باشند تا سیستم تناسلی بتواند رشد مناسب داشته باشد.

تحریک نوری

از آغاز تحریک نوری تا رسیدن به 5% تولید افزایش انرژی زیاد در این زمان با قابلیت زنده مانی رابطه منفی دارد! این زمان برای رساندن پرندگان به وزن استاندارد زمان مناسبی نیست. اگر گله ای دارای وزن مناسب برای تحریک نوری نیست بهتر است تحریک نوری را به تعویق انداخت تا اینکه با افزایش بی حساب دان سعی کرد گله را به وزن ایده آل رسانید. در این زمان باید روی کاهش استرس ناشی از انتقال مرغها و توسعه سیستم تناسلی و وزن بدن تمرکز کرد. میانگین افزایش انرژی دریافتی نباید از 9 کیلوکالری در هفته بیشتر باشد. به ازاء هر 5% افزایش در تولید باید به میزان 5/7 کیلو کالری به ازاء هر مرغ انرژی دریافتی را افزایش داد. این افزایش جهت به دست آوردن افزایش وزن هفتگی لازم است . تولید تخم مرغ با افزودن زیاد انرژی به خطر افتاده و افزایش استرس و مرگ و میر هم از پیامدهای آنست. مطمئنا کاهش استرس در تمام دوره پرورش یکی از اولویت های ما است.

مدیریت طیور قبل از پیک تولید نسبت به بعد از آن مهمتر است. وزن بدن در این زمان باید بطور دائم پایش شود ،وزن اضافی به کاهش جوجه در آوری و باروری خواهد انجامید.

به ازاء هر 5% کاهش تولید در گله نیاز است که 7کیلوکالری به ازاء هر پرنده از انرژی دریافتی کم شود. این تفاوت ناچیز بین قبل و بعد از پیک (9 کیلوکالری در برابر7 کیلوکالری) بخاطر بزرگتر شدن اندازه تخم مرغ و افزایش انرژی نگهداری مرغ است.

در هنگام کاهش دان ممکن است نیاز به کاهش انرژی دان هم احساس شود و تلفیق این دو  نسبت به کاهش زیاد دان بهتر است. در کاهش پیک دان نباید افراط کرد . اگر کاهش زیاد دان بر تولید اثر نمی گذارد نشاندهنده اینست که اوج دان باید کمتر در نظر گرفته می شده است. مسلما میزان انرژی دریافتی یک عدد مطلق نیست، و وابسته به وزن بدن (انرژی نگهداری) و میزان تولید متغییر است.

انرژی نگهداری هم وابسته به دمای محیط و ... متفاوت است . از نظر تئوری انرژی مورد نیاز برا تولید تخم مرغ باید قبل از تولید آن به دان افزوده گردد. بری همین ما اوج دان را در 75% تولید به گله اختصاص میدهیم.

فاکتورهای بهم وابسته

زمان بحرانی گله زمان قبل از تحریک نوری است، و این دوره یعنی کل دوره پرورش که حدود 5 ماه است و بسیاری از عوامل در آن اثر گذار هستند. و تحلیل کل این دوره کاری بسیار طاقت فرسا است. تقسیم دوره پرورش به دوره های کوچکتر قطعا بررسی را آسانتر میکند. بعضی از این دوره ها دارای اهمیت بیشتر و بعضی دارای اهمیت کمتری هستند.

همانطور که ذکر گردید انرژی دریافتی و وزن بدن همبستگی زیادی با تولید دارند. ببیشتر اوقات گله ها به وزن هدف در هفته های ابتدایی نمیرسند و مصرف پروتئین و اسید آمینه محدود است افزایش پروتئین ممکن است به بهبود وزن بیانجامد اما اگر اضافه وزنی رخ دهد مسلما در مراحل بعدی نیاز به اعمال درجات بیشتری از محدودیت غذایی خواهد بود که روی هم شکلی گله اثر منفی خواهد گذاشت. یک تصور غلط اینست که پرنده سنگین تر در هفته اول دارای سیستم اسکلتی بزرگتری در زمان تحریک نوری خواهد بود اما در حقیقت سیستم اسکلتی تنها 5% وابسته به رشد در هفته اول است و بیشتر تحت اثر 4 هفته بعدی قرار دارد.

انرژی دریافتی در طی هفته های 10 تا 14 هفتگی یک فاکتور موثر در عملکرد گله است. نتایج تحقیقات نشاندهنده افزایش تولید تخم مرغ بدون در نظر گرفتن وزن جوجه ها است. وزن بدن و انرژی دریافتی بهم وابسته هستند اما در این زمان انرژی دریافتی مخاطره آمیز تر است . کم و زیاد بودن انرژی در این زمان روی انتقال انرژی به تخم مرغ در دوره تولید میتواند موثر باشد.

بطور میانگین انرژی افزوده شده در 10 تا 14 هفتگی برابر 7 کیلوکالری در روز به ازاء هر پرنده است.  اگر وزن بدن کمتر از استاندارد است به افزایش انرژی بیشتری نیاز است اما اگر وزن بدن کمتر از استاندارد است این افزایش انرژی باید همچنان اعمال گردد. از هفته 14 تا تحریک نوری افزایش انرژی باید در حدود 18 کیلو کالری در روز باشد. وزن بدن هم باید همچنان پایش شود و بعنوان یک شاخص برای صحت انرژی  مورد نظر باشد. رشد ماهیچه ای در این زمان بسیار مهم است اما میزان انرژی دریافتی مهمتر است.

انرژی دریافتی مهمترین فاکتور

اکثر مدیران روی وزن بدن و افزایش هفتگی آن تمرکز دارند در حالیکه باید تمرکز اصلی روی مدیریت پرنده با توجه به شرایط زیست محیطی و دقت به ارگانهای در حال توسعه در هر زمان باشد. مدیریت یک گله با مقایسه وزن بدن با کتابچه راهنما ممکن نیست، چراکه هر گله دارای وزن متفاوت و شرایط متفاوتی است. دستیابی به حداکثر پتانسیل گله ممکن نمیشود مگر با تغییر وضعیت با توجه به شرایط محیطی.

هرچند انرژی دریافتی بعنوان فاکتور اصلی ذکر گردید اما مدیریت گله بر اساس انرژی دریافتی برای دوره های طولانی ممکن نیست.

در یک زمان خاص مثل 4 تا 6 هفتگی انرژی دریافتی باید به شدت کنترل گردد اما در دوره های بعدی نیاز به این محدودیت شدید نیست.

هر هفته از زندگی مرغ مادر دارای اهمیت زیادی است اما وضعیت گله به شدت تحت تاثیر شرایط پرورش بین هفته های 10 تا تولید اولین تخم مرغ است.

سخن پایانی :متناسب با افزایش علم ما در مورد طیور مسلما درک ما از شرایط محیطی آنها هم بیشتر شده و میتوان گفت که یک برنامه که برای یک گله مفید است میتواند برای گله دیگر مفید واقع نشود.

بازگشت به لیست مقالات علمی طیور

موتور گیربکس دار تمامی دستگاهای جوجه کشی موجود میباشد